Danmarksgade 49, ground floor, room 2 (18/09/2007)

Bua! Ikaragarriya. Atzo International Accommodation Officea (hemendik aurrea IAO) jun nitzen ta explikatu niyonin nakan problema guziya san zin “Don’t worry”, ya asignatua nakala tokiya. Yuju! Aalborgeko residentzi okerrenin (2 metro karratuko gela, sukaldia 20 pertsonakin konpartittua, urruti ta inkomunikatua…), biño ni tan mal, ya pozik neon. Giltzak neska batek itzuli bertzittun ta beranduo itzultzeko. Ok. Unira juten naz, ta proiektuko koordinatzailik taldia bakatela saten nau! Biño oan miniproiektukin ai dia, asike October the first arte enatzela hasiko! Jaja. Gañea irakasle batzukin kruzatu ta gazte-gazte ta jator-jatorrak. Ta klasik ez dia uniko kanpusin, alde zahar erdiyan dia, lau edifiziotan banatuk, politt-polittak. Ta eguzkiya aizun, no te digo mas ze sonrisilla nakan… biño ezta hor bukatzen gauza… itzultzen na IAOra ta kartel batin realocation zola jartzeu, ta neskantzako gela bat libre zon alde zaharrin. Bertako gizonak numeruk eman zittun ordena mantentzeko. Ta lenengo neska nitzen. Oandik enakan ne giltza hartua re ta ematea juten denin saten yot bestia nahi dutela. Ta triunfatu indt. Flipas ze tokiya. Etxe bat da, 5 logelakua, 2 australiana (Julia & Kate), polaka bat (Jagoda) eta frantzes batekin (Laure) konpartitzen. Me voy a hinchar a hablar ingles! Ta gela haundina dakat. Ta etxe xar xarra da kanpotik, biño de lujo do, denetik dakagu, jardina ta patiyua ebai! Zentroko toki guzita oinez juten na. Geixio ordaindu ber duten gutxiya autobusin ahorratuko dut. Gela krixtona da! Bo, oandik eztutela sinixten nola eukiuten holako suertia. Gaurko eguna papeleuk iteko ta zentrua pateatzeko ibiliut. Ta oantxe Studenter Huset-tik torri na, zeoze hartzen eon ga. Uste nun ofizinak zila, biño biltzeko tokiya da, latza, sofak, taberna, ta hola… kontzertuk re ematen omen ttuzte.

A ver interneteko wifiya ongi jartzeuten, ze beste guziyak posibleute hartu biño neriakin eztugu lortzen, ta uste nuna biño putada haundiyo da… Por cierto… me he echau una siesta… q no me lo creo ni yo…